ﻣﻌﯿﻦ ﺍﻟﺪﯾﻦ ﻗﺎﺩﺭﯼ ﺍﺯ ﻣﺎﻧﻮﺭ ﻫﺎﯼ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﺷﻌﺎﺭ ﻭ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻭ ﺭﻭﻧﺪ ﺻﻨﻌﺘﯽ ﺷﺪﻥ ﮐﻪ ﻏﺎﻟﺒﺎ ﺍﺣﺪﺍﺙ ﭘﺘﺮﻭﺷﯿﻤﯽ ﺭﺍ ﺣﺮﮐﺘﯽ ﻋﻈﯿﻢ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﻧﺪ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻻﺯﻡ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﺗﺎ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺍﯼ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺗﺤﺮﯾﺮ ﮐﻨﻢ . ﭘﺮﺳﺸﻢ- ﺗﺎﺛﯿﺮ ﭘﺘﺮﻭﺷﯿﻤﯽ ﺩﺭ ﺭﻭﻧﺪ ﺗﻮﺳﻌﻪ؟ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺟﺎﯾﯽ ﭘﺮﺳﺶ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﭘﺎﺳﺦ ﻫﺎﯼ ﻭﺳﯿﻌﯽ ﺟﺴﺘﻮﺟﻮ ﻣﯿﮑﻨﺪ ﻧﺎ ﺧﺪﺍﮔﺎﻩ ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﻗﺴﻤﺘﯽ ﺍﺯ ﺳﺨﻨﺮﺍﻧﯽ ﺩﮐﺘﺮ ﺭﻧﺎﻧﯽ ﻭ ﺭﺿﺎﻗﻠﯽ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﯾﺶ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩ ﺍﻓﺘﺎﺩﻡ ﮐﻪ ﻣﯿﮕﻔﺖ : ﭘﺘﺮﻭﺷﯿﻤﯽ ﻫﯿﭻ ﺍﺛﺮﯼ ﺑﺮ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﺪﺍﺭﺩ ! ﺗﺠﻬﯿﺰﺍﺕ ﭘﺘﺮﻭﺷﯿﻤﯽ ﺑﺎ ﻫﻮﺍﭘﯿﻤﺎ ﺍﺯ ﺧﺎﺭﺝ ﻣﯽﺁﯾﺪ، ﻣﻬﻨﺪﺳﺎﻧﺶ ﺍﺯ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﻣﯽﺁﯾﻨﺪ، ﮔﺎﺯﺵ ﺍﺯ ﺟﻨﻮﺏ ﺑﺎ ﻟﻮﻟﻪ ﻣﯽﺁﯾﺪ ﻭ ﻣﺤﺼﻮﻻﺗﺶ ﺑﺎ ﺗﺮﯾﻠﺮ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﺧﺎﺭﺝ ﻣﯽﺷﻮﺩ، ﺟﺰ ﺗﻌﺪﺍﺩﯼ ﺭﺍﻧﻨﺪﻩ ﻭ ﺩﺭﺑﺎﻥ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﺎﻏﻼﻥ ﺷﻤﺎ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﻣﯽﺷﻮﺩ، ﻫﯿﭻﺍﺛﺮﯼ ﺑﺮ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩ ﺷﻤﺎ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﮔﺬﺍﺷﺖ . ﺍﯾﻦ ﻣﻘﺪﻣﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻣﻌﻨﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﻭﻗﺘﯽ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻻﺯﻡ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﭙﺎﯾﯽ ﺑﺎ ﺭﺷﺪ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﯼ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﺩ،ﺭﺷﺪ ﺷﺘﺎﺑﺎﻥ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﯼ ﺑﺎﻋﺚ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﺷﮑﺎﻑ ﻣﯿﺸﻮﺩ. ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻣﯿﺒﯿﻨﯿﻢ ﺷﻬﺮﮎ ﻫﺎﯼ ﺻﻨﻌﺘﯽ ﻣﺎ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻧﺒﺎﺷﺖ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﺑﺎ ۳۰ﺩﺭﺻﺪ ﻇﺮﻓﯿﺖ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ ﻧﺸﺎﻥ ﻫﻤﯿﻦ ﺷﮑﺎﻑ ﺍﺳﺖ،ﺗﻮﺳﻌﻪ ﯾﻌﻨﯽ ﺗﻮﺍﻧﺎﯾﯽ ﯾﮏ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺩﺭ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﮔﯿﺮﯼ ﻫﻤﻪ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﻫﺎ ﺍﮔﺮ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﯼ ﻧﺘﻮﺍﻧﺪ ﻫﻤﻪ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﻫﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﻫﻤﺰﻣﺎﻥ ﻭ ﺑﻬﯿﻨﻪ ﺑﮑﺎﺭ ﮔﯿﺮﺩ ﺑﺎ ﺍﺗﻼﻑ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻫﻨﮕﻔﺘﯽ ﻣﻮﺍﺟﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ. ﺍﻓﮑﺎﺭ ﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻣﺎ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﻣﺎﺩﯾﺎﺕ ﺩﻭ ﺭﻭﯾﻪ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺭﻭﯾﻪ ﺭﻓﺘﺎﺭﯼ، ﺫﻫﻨﯽ ﻭ ﺭﻭﯾﻪ ﻣﺎﺩﯼ ﻧﺸﺎﻧﮕﺮ ﺍﻫﻤﯿﺖ ﻫﻤﮕﺎﻡ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺩﺭ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺭﻭﯾﻪ ﻣﺎﺩﯼ ﮐﻪ ﻣﯿﻮﺍﻧﺪ ﻋﺎﻣﻞ ﺭﻓﺎﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻌﺪ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﯼ ﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﮔﺬﺍﺭﯼ ﻭ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﮐﺎﻻ ﻭ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﺭﻓﺎﻩ ﻣﯿﮑﻨﺪ. ﺍﯾﻦ ﺭﻭﯾﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﺷﺪ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﻓﺎﻗﺪ ﺍﺯ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻟﺰﻭﻣﺎ ﺍﯾﻦ ﺭﺷﺪ ﺑﻪ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﻭ ﺭﺿﺎﯾﺖ ﺧﺘﻢ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ . ﻭ ﺍﻣﺎ ﺭﻭﯾﻪ ﺭﻓﺘﺎﺭﯼ ﻭ ﻓﮑﺮﯼ ﺑﻌﺪﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﻫﺎﯼ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺑﻪ ﺻﺪﺭ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﻭ ﻧﻤﺎﯾﺎﻥ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻭﻇﯿﻔﻪ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﺭﺿﺎﯾﺖ ﻭ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ. ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﯿﺎﻥ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﯾﻦ ﺧﻼﺀﯼ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻃﯽ ﺩﻭﻟﺖ ﻫﺎ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻣﯿﺸﻮﺩ ﻋﺪﻡ ﻣﻬﻨﺪﺳﯽ ﺗﺮﮐﯿﺐ ﺷﺮﺍﯾﻂ ﻭ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﺜﺎﻝ ﻭﻇﯿﻔﻪ ﺑﻨﮕﺎﻩ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﯼ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﻬﯿﻨﻪ ﺗﺮﯾﻦ ﺷﺮﺍﯾﻂ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺗﺮﮐﯿﺐ ﻭ ﻣﺤﺼﻮﻝ ﺧﺎﺻﯽ ﺭﺍ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﮐﻨﺪ. ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﯾﮏ ﻧﻈﺎﻡ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﯼ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﯼ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ. ﻫﺪﻑ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻫﻤﮕﺎﻡ ﻭ ﺩﻭ ﺭﻭﯾﻪ‏( ﺍﻗﺘﺼﺎﺩ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮓ‏) ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺑﺎﺷﺪ. ﺍﮔﺮ ﺑﺨﻮﺍﻫﯿﻢ ﮐﻞ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﻫﺎﯼ ﯾﮏ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺭﺍ ﻃﯿﻘﻪ ﺑﻨﺪﯼ ﮐﻨﯿﻢ،ﺷﺎﻣﻞ ﻓﻨﺎﻭﺭﯼ ﻭ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﺍﻗﺘﺼﺎﺭﯼ،ﺍﻧﺴﺎﻧﯽ ﺷﺎﻣﻞ ﻧﯿﺮﻭﯼ ﮐﺎﺭ ﻣﺘﺨﺼﺺ،ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺷﺎﻣﻞ ﺗﻮﺍﻧﺎﯾﯽ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻌﺎﻣﻞ ﻣﺜﺒﺖ ﻭ ﻣﺸﺎﺭﮐﺖ ﻭ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﻫﺎﯼ ﻧﻤﺎﺩﯾﻦ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﻧﻈﺎﻡ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺗﺮﮐﯿﺐ ﺑﻬﯿﻨﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﭼﻬﺎﺭ ﻧﻮﻉ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﺭﺍ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻭ ﻣﺼﺮﻑ ﮐﻨﺪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﯼ ﻣﻮﻓﻖ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﻏﯿﺮ ﺍﯾﻨﺼﻮﺭﺕ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﺯ ﮐﺎﺭﺍﯾﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺍﻓﺘﺎﺩ. ﺍﮔﺮ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺍﻭﻝ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺩﻭﻟﺖ ﻫﺎ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺧﻮﺍﻫﯿﻢ ﺷﺪ ﺩﻭﻟﺖ ﻫﺎ ﺑﺎ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﯽ ﺩﻭ ﺣﻮﺯﻩ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮ ﺣﻮﺯﻩ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﯼ ﻭ ﺍﻧﺴﺎﻧﯽ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﮔﺬﺍﺭﯼ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ، ﺩﺭ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺑﻪ ﺳﺮﺍﻍ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﺍﻧﺒﻮﻩ ﺭﻓﺘﻪ ﻭ ﺳﺪ ﻫﺎ ﻭ ﻓﺮﻭﺩﮔﺎﻩ ﻫﺎ ﻭ ﺷﻬﺮﮎ ﻫﺎﯼ ﺻﻨﻌﺘﯽ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻘﯿﺎﺱ ﻭﺳﯿﻊ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﻭﻟﺖ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻧﯿﺎﺯ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﺍﻧﺴﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﻧﺒﻮﻩ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺳﺎﺧﺖ،ﺍﻣﺎ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺣﺎﺻﻞ ﻧﺸﺪ . ﻣﺎ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺑﻪ ﻧﻘﻄﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﮔﺬﺭ ﺭﺳﯿﺪﻩ ﺍﯾﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺩﻟﯿﻞ ﻋﺪﻡ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﮔﺬﺍﺭﯼ ﺩﺭ ﺑﻌﺪ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﺍﻓﺰﺍﯾﺶ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﯼ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﯾﻦ ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻧﻈﺎﻡ ﺁﻣﻮﺯﺷﯽ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﺩﺭ ﻣﻘﻄﻊ ﺩﺑﺴﺘﺎﻥ ﻭ ﭘﯿﺶ ﺍﺯ ﺩﺑﺴﺘﺎﻧﯽ ﻣﯿﺪﺍﻧﯿﻢ . ﭘﺲ ﺍﺣﺪﺍﺙ ﭘﺘﺮﻭﺷﯿﻤﯽ ﻭ ﺩﯾﮕﺮ ﮐﺎﺭﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﭼﻨﺪﺍﻥ ﺩﺭﺩﯼ ﺭﺍ ﺩﻭﺍ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﻧﮑﺮﺩ. ﺍﯾﻨﻬﺎ ﻫﻤﻪ ﻣﻈﺎﻫﺮﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯿﺘﻮﺍﻥ ﺧﺮﯾﺪ ﻭ ﯾﺎ ﮐﭙﯽ ﺑﺮﺩﺍﺭﯼ ﮐﺮﺩ، ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺧﻠﻖ ﺷﻮﺩ.

تاریخ: دو شنبه 11 بهمن 1393برچسب:توسعه , معین الدین قادری,